چه غم انگیز است

چه غم انگیز است وقتی که چشمه ای سرد وزلال در برابرت می جوشد ومی خواند ومی نالد،

تو تشنه ی آتش باشی ونه آب.وچشمه که خشکید،

وچشمه که از آن آتش که تو تشنه ی آن بودی بخار شدوبه هوا رفت وآتش کویررا تافت ودر خود گداخت

واز زمین آتش روییدواز آسمان آتش بارید،تو تشنه ی آب گردی ونه آتش!!!

وبعد،عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود،از غم نبودن تو می گداخت....!