قصه عاشقی

 

 

دشت خشکید وزمین سوخت وباران نگرفت

 

زندگی بعد توبر هیچ کس آسان نگرفت

 

چشمم افتاد به چشم تو ولی خیره نماند

 

شعله ای بود که لرزید ولی جان نگرفت

 

جز خودم هیچ کسی در غم تنهایی من

 

مثل فواره سر گریه به دامان نگرفت

 

دل به هر کس که رسیدیم سپردیم ولی

 

قصه عاشقی ما سرو سامان نگرفت

 

هر چه در تجربه عشق سرم خورد به سنگ

 

هیچ کس راه براین رود خروشان نگرفت

 

مثل نوری که به سوی ابدیت جاری است

 

قصه ای باتو شد آغاز که پایان نگرفت