خدا بود ودیگر هیچ نبود

 

عشق هدف حیات و محرک زندگی من است.
و زیباتر از عشق چیزی ندیدم و بالاتر از عشق چیزی نخواسته ام.
عشق است که روح مرا به تموج وا می دارد.
قلب مرا به جوش می آورد.استعداد های نهفته مرا رو می کند.
مرا از خودخواهی و خودبینی می راند.
دنیای دیگری را حس می کنم.در عالم وجود محو می شوم.
احساس لطیف و قلبی حساس و دیده ای زیبابین پیدا می کنم.
نسیم ملایم یک سحر،موج دریا، غروب آفتاب همه احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم به دنیایی دیگر می برند...
این ها همه و همه از تجلیات عشق است...
به خاطر عشق است که فداکاری می کنم.
به خاطر عشق است که به دنیا بی اعتنایی می کنم و ابعاد دیگری را می یابم. به خاطر عشق است که دنیا را زیبا می بینم و زیبایی را می پرستم. به خاطر عشق است که خدا را حس می کنم و او را می پرستم و حیات و هستی خود را تقدیمش می کنم.